Της Αθηνάς Κοροβέση
Ο χρόνος είναι σαν το νόμισμα. Όπως εκείνο έχει δύο όψεις, έτσι κι εκείνος. Η σύλληψη της έννοιας του οποίου μας προσφέρει δύο αναγνώσεις, όπως και δύο επιλογές – ηθελημένες ή μη. Οι δύο αυτές διαστάσεις αφορούν στην κατανόηση της έννοιας του χρόνου ως «εχθρού», και δεύτερον στη ευεργετική διάστασή του ως «θεραπευτή» κάθε πληγής.
Αν μη τι άλλο, κάθε προσωπικό βίωμα εμπεριέχει ψήγματα είτε προς τη μία είτε προς την άλλη κατεύθυνση. Ενδεχομένως και έναν συνδυασμό τους. Η διαφοροποίηση μεταξύ των δύο κατευθύνσεων, ωστόσο, στην πολιτική είναι περισσότερο ευδιάκριτη, αν ιδωθεί πέρα από τα όποια σενάρια προκαταλήψεων που απλόχερα προσφέρει.
Με όρους (στενά) σημερινούς, η μακροβιότερη μνημονιακή κυβέρνηση γιορτάζει τα τρίτα της γενέθλια. Προς έκπληξη των περισσοτέρων πολιτών, που αναγιγνώσκουν την έως τώρα κυβερνητική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ υπό την εχθρική διάσταση που προσφέρει ο χρόνος. Απεναντίας, αν συνολικά η κυβερνητική πορεία, αλλά και η καθεαυτή πρωθυπουργική πορεία του Αλέξη Τσίπρα ειδωθούν υπό την σκέπη της θεραπευτικής ιδιότητας του χρόνου, τότε τα σενάρια περί πρόωρων εκλογών μάλλον είναι δυσοίωνα. Διότι, η επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης οδεύει στον «χωροχρόνο» της πολιτικής σκηνής του τόπου με μία εντυπωσιακή ευελιξία, που όμοιά της δεν κατόρθωσε στα χρόνια των μνημονίων. Μετατρέποντας μάλιστα την όποια εχθρική διάσταση του χρόνου, στην ευεργετική της μορφή, έστω κι αν το πράττει αποκλειστικά για την ίδια.
Η τελευταία αυτή πρόταση φαντάζει εξαιρετικά οξύμωρη για το ποιόν της πολιτικής εν γένει, ωστόσο απηχεί στην πραγματικότητα. Αφενός επειδή η κυβέρνηση κατόρθωσε να λάβει τρεις συνεχόμενες φορές της ψήφο εμπιστοσύνης με τη βούλα του λαού, αφετέρου, διότι το αντίπαλον δέος είναι ολίγον ανύπαρκτο. Γεγονότα που της προσδίδουν την απόλυτη ευελιξία κινήσεων σε ένα επιρρεπές και ρευστό πολιτικό περιβάλλον.
Στην επιστήμη της Φυσικής ο χωροχρόνος ορίζεται ως το μαθηματικό μοντέλο που ενώνει τον χώρο και τον χρόνο σε μία συνέχεια. Μπορεί η πολιτική να μην είναι ένα μαθηματικό μοντέλο, στην παρούσα όμως φάση ο πολιτικός χώρος ενώνεται με τον πολιτικό χρόνο σε μία συνέχεια. Αρκεί να βρεις την άκρη του νήματος που θα σε συνοδεύει σε όλη την πολιτική σου πορεία. Και η κυβέρνηση εν προκειμένω, όχι μόνο το παρέλαβε με τους καλύτερους οιωνούς από τους προκατόχους της, αλλά φαίνεται ότι δεν έχει φτάσει στο τέλος αυτού του κουβαριού. Ασχέτως αν η διαδρομή επιφυλάσσει τη δημιουργία πολλών επιπλέον πληγών.
Πρώτη δημοσίευση: ysterografa.gr
25/01/2018
